paradijselijk AbelTasman NP

Hi there!

Weer eens een update van ons reisavontuur door Nieuw-Zeeland. Nadat we de Franz Joseph gletsjer van dichtbij hebben bekeken, zijn we via de westkust doorgetrokken naar het Noorden. Aangezien we hier veel natte dagen hadden, zijn we hier niet erg lang gebleven en redelijk vlug weer doorgereden naar Nelson. Hier hebben we op de camping wat gerelaxed en voorbereidingen getroffen voor onze trip naar het Abel Tasman Nationaal Park. Een groen nationaal park aan de noordkust van het zuidereiland. Afgelopen vrijdag zijn we naar ons startpunt Marahau gereden. Hier werden we 's avonds verrast door een tent vol cadeautjes. Die lieve Sint heeft ons beiden een nieuw kledingsetje cadeau gegeven. 't was een hele gezellige sinterklaasavond in ons trekkerstentje. De volgende ochtend start onze Maxima niet. We hadden de sleutel eruit gehaald, terwijl het contact nog aan stond. Oeps. We melden ons toch bij het kanoverhuurbedrijf en zo vriendelijk als alle nieuw-zeelanders tot nu toe zijn, schieten ook zij ons direct te hulp. Met behulp van een van hun eigen auto's helpen ze ons starten en ze bieden aan de auto bij hun te parkeren, zodat zij de motor kunnen laten draaien en kunnen checken of dat alles is wat er mankeert. Fijn hoor hoe mensen hier omgaan met elkaar. We laten dan maar al te graag de autosleutel en de auto bij hun achter. Wij kunnen op avontuur en er wordt ook nog naar ons autoprobleem gekeken! Wij laden de kayak vol met al onze spullen voor de komende dagen. Tent, matjes, slaapzakken, kooktoestel, pannetjes, al het eten voor de komende dagen, kleding enz. wat past er veel in zo'n kayak! We krijgen een uitgebreide safety-instructie aangezien we twee dagen zonder gids met hun kayaks de zee op gaan. Ze nemen de route met je door, het weerbercht met vooral de windrichting voorspellingen, de mogelijke moeilijke passages die je kunt verwachten en er wordt gedemonstreerd hoe en wat te doen als de kayak omkiept.

Na een uur kunnen we op pad. Een gids gaat nog even met een kayak mee het water in om te kijken of we er goed inklimmen, of we de juiste handelingen doen zoals hij gezegd heeft en om te checken of we " comfartable" genoeg eruit zien om alleen op pad te gaan. We slagen voor de test en peddelen richting de eerste baai. We meren aan op het strand en verbazen ons over dit prachtig gelegen privestrandje. Krein plukt wat mosselen voor het avondeten en we eten de eerste broodjes alvast op. Die gehele dag hebben we stralend weer en kayakken we van baai naar baai en strand naar strand. We moeten een stukje de open zee op en daar is het even hard werken. We hebben tegenwind, de kayak klapt op en neer op de golven en de schouderspieren voelen de belasting. Aan het eind van de dag trekken we de kayak het strand op en plaatsen deze in een van de kayakrekken op de camping. We zetten de tent op, maken de mosselen klaar en maken 's avonds nog een mooie strandwandeling met een roze/paarse lucht op de achtergrond......

De volgende ochtend worden we wakker met een strakblauwe lucht, wat boffen we toch. We hebben een flinke tocht voor de boeg vandaag, dus we vertrekken vroeg. Langs allerlei rotspartijen, baaien, stranden,lagoons kayakken we deze dag opnieuw door schitterend helder blauw/groen water. De kaart vinden wij wat onduidelijk. We peddelen flink en hebben het idee dat we nog steeds niet erg ver zijn. We komen langs een groot eiland waar een zeehonden kolonie zich heeft gevestigd. We zijn getuigen van zeehonden, op nog geen twintig meter afstand,die op de rotsen liggen te genieten van het zonnetje. Zo af en toe komt er in het water een zeehondenkoppie even omhoog en we krijgen een priveshow van wat zeehonden die draaiend en dobberend vlakbij de kayak in het water lekker aan het spelen zijn en zichzelf wassen. Wat is dit mooi!
We denken dat dit eiland ongeveer op de helft van onze route ligt, dus zetten onze spierkrachten weer flink in om wat vaart te maken. We moeten de kayak immers om 3 uur op een bepaald strand hebben, waar deze met een watertaxi opgehaald moet worden. Wij moeten opnieuw de open zee op en peddelen ons suf. Er zitten hier onzettend veel zeehonden; zowel in het water als op de rosten zien we de een na de andere seal aan ons voorbij komen, prachtig! Er lijkt geen einde te komen aan deze rostpartij, waar we door de open zee omheen moeten...... Dan komt er een watertaxi onze kant op met de vraag of "are you allowed to come overhere?". Wij antwoorden dat we nog een stukje om die rotspartij moeten om in onetahuti onze kayak op het strand achter te laten. De vriendelijke captain van de watertaxi meldt ons dat we op dit moment in de "grote rode gevaarlijke zone op de kaart zitten waar geen kayakkers mogen komen". Wat blijkt? We zijn al ver voorbij ons eindpunt heen en moeten weer flink wat kilometers terug! Ai, dat kaartlezen op het water lukt ons echt niet goed. Gelukkig dat de watertaxi ons even benaderde, anders hadden we al aan het einde van de route gezeten en hadden we de dag daarna niets meer te lopen. Terug dus maar, opnieuw door dat lastige stuk met nu erg vermoeide armen en een rammelende buik. Heel voldaan en heel erg moe varen we de kayak het juiste strand op. We ploffen direct neer en doen ons tegoed aan de crackers met brie en salami. Vervolgens zetten we de tent op, halen de kayak leeg en lezen wat.
Ook hier wandelen we 's avonds nog langs het strand en door een prachtig duingebied. Wij gaan vroeg het tentje in en slapen binnen enkele minuten. s' nachts worden we gewekt door geritsel in de voortent en een vreemde ademhaling. OJEE, we hebben een possum in de voortent!!(Tja, Esther, je weet waar we het over hebben.) Een possum is niet goed te omschrijven, dus zie foto. Een flink dier met enge ogen, tandjes en klauwen die zich tegoed doet aan ons krentenbrood en appels. Telkens wanneer we een lichtje op hem schijnen, kruipt hij onder het tentdoek door naar buiten en als we weer even het licht uitdoen en stilzijn is het geristel weer terug. Van ranger John (van de routeburntrackhut) hadden we gehoord dat dit " harde" dieren zijn om weg te jagen en zelfs te doden (wat natuurlijk helemaal niet onze bedoeling is) en dat ze hartstikke brutaal zijn. Dan die geluiden erbij. Tja, daar zit je dan met z'n tweeen in de tent en die possum nog geen halve meter bij je vandaan. We bedenken een plan en zo geschiedt het: ik schijn de hoofdlamp knipperend op de plek waar hij steeds door naar binnen komt, Krein ritst de tent open, slaat met zijn schoen op de grond en pakt zo snel mogelijk alle etens- en afvalzakken de binnentent in. PFFFFF, spannend........, maar na enkele seconden; missie possum geslaagd! We horen hem nog enkele keren terugkomen, maar aangezien er nu niets meer te halen valt, blijft die onrustschopper uiteindelijk weg. Even later horen we min of meer hetzelfde ritueel bij de buren herhaald worden. Die possums hebben een leuk nachtje gehad!

De laatste dag stoppen we alles in de rugzak en lopen we de laatste etappe. Het weer is wat bewolkt,het waait hard, maar de temperatuur nog steeds lekker. 's middags nemen we zelf de watertaxi terug naar ons startpunt. Aangezien de zee erg wild is, is dit al een attraktie op zich. Bij het startpunt weer aangekomen, start de auto gelukkig weer goed en rijden we terug naar Nelson. Het regent dat het giet en we slapen die nacht lekker in een cabin op de camping,even geen tent op zetten. We genieten van de tv op de camping, een domino's pizza,een glas cola en een lekker bedje!

De dag daarna zijn we doorgereden naar Picton, waar we nu verblijven. We hebben ook hier een kamer geboekt, wilden even lekker een huiselijk gevoel en even geen tent. Morgen gaan we per ferry naar Wellington (het noordereiland) om hier onze laatste krappe drie weken door te brengen.

Het is en blijft heerlijk hier en we zijn benieuwd naar wat het noordereiland te bieden heeft.

Lieve groetjes voor jullie allemaal en tot de volgende keer!